Psalms 71

1در تو ای خداوند پناه بردهام، پس تا به ابد خجل نخواهم شد.

2به عدالت خود مرا خلاصی ده و برهان. گوش خود را به من فراگیر و مرا نجات ده.

3برای من صخرهٔ سکونت باش تا همه وقت داخل آن شوم. تو به نجات من امر فرمودهای، زیرا صخره و قلعهٔ من تو هستی.

4خدایا مرا از دست شریر برهان و از کف بدکار و ظالم.

5زیرا ای خداوند یهوه، تو امید من هستی و از طفولیّتم اعتماد من بودهای.

6از شکم بر تو انداخته شدهام. از رحم مادرم ملجای من تو بودهای و تسبیح من دائماً دربارهٔٔ تو خواهد بود.

7بسیاری را آیتی عجیب شدهام. لیکن تو ملجای زورآور من هستی.

8دهانم از تسبیح تو پر است و از کبریاییِ تو تمامیِ روز.

9در زمان پیری مرا دور مینداز چون قوّتم زایل شود مرا ترک منما.

10زیرا دشمنانم بر من حرف میزنند و مترصّدان جانم با یکدیگر مشورت میکنند

11و میگویند، خدا او را ترک کرده است. پس او را تعاقب کرده، بگیرید، زیرا که رهانندهای نیست.

12ای خدا از من دور مشو. خدایا به اعانت من تعجیل نما.

13خصمان جانم خجل و فانی شوند. و آنانی که برای ضرر من میکوشند، به عار و رسوایی ملبس گردند.

14و امّا من دائماً امیدوار خواهم بود و بر همهٔٔ تسبیح تو خواهم افزود.

15زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و نجاتت راتمامیِ روز. زیرا که حد شمارهٔ آن را نمیدانم.

16در تواناییِ خداوند یهوه خواهم آمد و از عدالت تو و بس خبر خواهم داد.

17ای خدا از طفولیتم مرا تعلیم دادهای و تا الآن، عجایب تو را اعلان کردهام.

18پس ای خدا، مرا تا زمان پیری و سفید مویی نیز ترک مکن، تا این طبقه را از بازوی تو خبر دهم و جمیع آیندگان را از تواناییِ تو.

19خدایا عدالت تو تا اعلیعلیین است. تو کارهای عظیم کردهای. خدایا مانند تو کیست؟

20ای که تنگیهای بسیار و سخت را به ما نشان دادهای، رجوع کرده، باز ما را زنده خواهی ساخت؛ و برگشته، ما را از عمقهای زمین برخواهی آورد.

21بزرگیِ مرا مزید خواهی کرد و برگشته، مرا تسلی خواهی بخشید.

22پس من نیز تو را با بربط خواهم ستود، یعنی راستیِ تو را ای خدای من، و تو را ای قدوس اسرائیل با عود ترنم خواهم نمود.

23چون برای تو سرود میخوانم لبهایم بسیار شادی خواهد کرد و جانم نیز که آن را فدیه دادهای.

24زبانم نیز تمامیِ روز عدالت تو را ذکر خواهد کرد. زیرا آنانی که برای ضرر من میکوشیدند، خجل و رسوا گردیدند.
Copyright information for PesOV